Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD): Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) είναι μια πολύ συχνή ψυχολογική διαταραχή. Κατά μέσο όρο, οκτώ στους 100 Αμερικανούς θα εμφανίσουν αυτή τη διαταραχή στη διάρκεια της ζωής τους. Ας μάθουμε λοιπόν τι είναι αυτή η διαταραχή; Ποια είναι η αιτία; Ποια είναι η θεραπεία και η κατεύθυνση της θεραπείας;

περιεχόμενο

• 1. Τι είναι η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD);
• 2. Πώς εμφανίζεται η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD);
• 3. Ποια είναι τα σημάδια ότι μπορεί να διατρέχετε κίνδυνο για Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες;
• 4. Τι προκαλεί τη διαταραχή μετατραυματικού στρες;
• 5. Προδιαθεσικοί Παράγοντες Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες
• 6. Θεραπεία της Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες

1. Τι είναι η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD);

Αρχικά, θα ξεκινήσουμε από μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση στην καθημερινότητα που είναι το άγχος.

Το άγχος νοείται ως μια προσαρμοστική απόκριση σε περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Περιλαμβάνει: περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες και προσωπικές αντιδράσεις στο στρες.

Όταν αντιμετωπίζουμε αγχωτικές περιβαλλοντικές καταστάσεις, πραγματικές ή φανταστικές, οι μηχανισμοί αυτοάμυνας του σώματός μας επιταχύνονται σε αυτήν την ταχεία αυτόματη διαδικασία, γνωστή ως αντίδραση στο στρες. Αυτή η απόκριση στο στρες περιλαμβάνει: πάλη, πέταγμα και πάγωμα. Σκοπός τους είναι να βοηθήσουν το άτομο να δημιουργήσει μια νέα ισορροπία αφού επηρεαστεί από το περιβάλλον.

Ένας θυμωμένος ελέφαντας είναι στρεσογόνος παράγοντας, ο Fight θα τσακωθεί αυτόματα, ο Flight θα τρέξει αυτόματα μακριά, ο Freeze θα παγώσει αυτόματα το σώμα του

Η απόκριση στο στρες ενός ατόμου όταν αντιμετωπίζει μια βαθιά οδυνηρή, ανησυχητική κατάσταση όπως ένας άγριος πόλεμος, φυσική καταστροφή, πυρκαγιά στο σπίτι, βασανιστήρια, τρομοκρατία, βιασμός κ.λπ. απελπισία, μειωμένη ικανότητα να αισθάνεται κανείς για τον εαυτό του, συμπεριλαμβανομένων συναισθημάτων και σκέψεων για την πραγματικότητα (τραύμα ) είναι γνωστό ως τραυματικό στρες.

Εάν ένα άτομο έχει αυτή την απόκριση στο στρες που εμφανίζεται πιο αργά και επίμονα μετά το τραυματικό συμβάν πυροδότησης, χωρίς ύφεση με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση του μετατραυματικού στρες θα πρέπει να παρακολουθείται. Η κατάσταση θα εξακολουθεί να παρακολουθείται και να αξιολογείται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Εάν μέσω αυτής της διαδικασίας παρακολούθησης, τα παραπάνω συμπτώματα συνάδουν με τα διαγνωστικά κριτήρια, τότε μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η διαταραχή μετατραυματικού στρες.

2. Πώς εμφανίζεται η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD);

Πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει ένα τραυματικό γεγονός κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μερικές φορές, μερικοί άνθρωποι περνούν από αυτές τις εμπειρίες χωρίς μόνιμα αποτελέσματα. Αλλά για άλλους, οι εμπειρίες επιμένουν, προκαλώντας αναδρομές αρνητικών αναμνήσεων, εφιαλτών ή σκέψεων και συναισθημάτων που διαταράσσουν την καθημερινή ζωή.

Μήπως αυτές οι εμπειρίες οφείλονται στην ψυχολογική αδυναμία ενός ατόμου, δεν είναι σε θέση να ξεπεράσουν το γεγονός όπως συχνά φανταζόμαστε; Ρωτήστε: «Είναι αυτές οι εμπειρίες σύμπτωμα της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD), μιας αρκετά κοινής διαταραχής που επηρεάζει 8 στους 100 Αμερικανούς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που τίθεται από κλινική ψυχολογική άποψη. Και τα παραπάνω ψυχολογικά προβλήματα, θα θεωρηθούν ως μέρος της «μεγάλης εικόνας» της ανθρώπινης ψυχολογίας παρά ως μονόδρομα συμπεράσματα από την άποψη μιας συγκεκριμένης «πολύχρωμης μονόχρωμης περιοχής». 

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) αναγνωρίστηκε επίσημα το 1980 στο Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών III (DSM-III) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Αλλά αυτή η διαταραχή ήταν γνωστή πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ως Shell Shock (κυριολεκτικά: σοκ που προκαλείται από οβίδες).

Παρατηρήθηκε ότι οι στρατιώτες, αν και είχαν απολυθεί από το στρατό και είχαν μια φυσιολογική ζωή, αλλά μετά από λίγο εμφάνισαν μη φυσιολογικές ψυχολογικές εκδηλώσεις. Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν περισσότερο γνωστό, αλλά η διαταραχή μετατραυματικού στρες κέρδισε πραγματικά την προσοχή και ερευνήθηκε μόνο το 1980, όταν Αμερικανοί ψυχίατροι μελέτησαν ένα σύνδρομο που ονομάζεται «Σύνδρομο του Στρες». μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ εμφανίστηκε σε περίπου 700.000 Αμερικανούς βετεράνους που πολέμησαν στο Βιετνάμ (1965 - 1973).

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες δεν προκύπτει μόνο από πολέμους, αλλά εμφανίζεται και σε πολλές πτυχές της ζωής κάθε ανθρώπου. Συνήθως, ακολουθεί καταστροφές όπως βία, βιασμός, θάνατος αγαπημένου προσώπου, οικογενειακό συμβάν, αεροπορικό δυστύχημα, πλημμύρα, σεισμός, άλλη φυσική καταστροφή ή τρομοκρατία. Όπως τα τρομερά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Υπάρχουν πολλές τεκμηριωμένες περιπτώσεις διαταραχής μετατραυματικού στρες στη συνέχεια.

3. Ποια είναι τα σημάδια ότι μπορεί να διατρέχετε κίνδυνο για Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που βιώνουν τραυματικά γεγονότα μπορεί να δυσκολεύονται προσωρινά να προσαρμοστούν. Με τον καιρό και την αυτοθεραπεία, βελτιώνονται. Εάν τα συμπτώματά σας χειροτερεύουν, επιμένουν για μήνες ή και χρόνια και επηρεάζουν την καθημερινότητά σας, μπορεί να αντιμετωπίζετε διαταραχή μετατραυματικού στρες.

Αυτές είναι αντιδράσεις στρες, όπως η εμπειρία αναδρομής στο παρελθόν, εφιάλτες και υπερβολικό άγχος ή ανεξέλεγκτες σκέψεις μετά την εμφάνιση του τραυματικού γεγονότος ενεργοποίησης. Όταν αντιμετωπίζετε τα παρακάτω συμπτώματα για περισσότερο από ένα μήνα, διατρέχετε ήδη κίνδυνο για διαταραχή μετατραυματικού στρες.

3.1. Συμπτώματα που σχετίζονται με την εκ νέου εμπειρία του τραυματικού γεγονότος

• Έχετε άσχημα όνειρα ή οδυνηρές αναμνήσεις από το γεγονός.
• Συμπεριφέρεστε ή αισθάνεστε σαν το γεγονός να έχει συμβεί ξανά.
• Αντίδραση αποσύνδεσης από την πραγματικότητα ή απώλεια επίγνωσης για τα πάντα γύρω στο παρόν.
• Ζήστε έντονα συναισθήματα όταν σας υπενθυμίζεται το γεγονός.
• Έχετε έντονες σωματικές αισθήσεις κατά την αναφορά του γεγονότος (χτυπήματα καρδιάς ή παράλειψη παλμών, εφίδρωση, δύσπνοια, αίσθηση ότι θα λιποθυμήσετε, απώλεια ελέγχου).

3.2. Συμπτώματα που σχετίζονται με την αποφυγή υπενθυμίσεων του τραυματικού γεγονότος

• Αποφύγετε σκέψεις, συζητήσεις ή συναισθήματα για το γεγονός.
• Αποφύγετε άτομα ή μέρη που σχετίζονται με την εκδήλωση.

3.3. Συμπτώματα που σχετίζονται με αρνητικές αλλαγές στη σκέψη ή στη διάθεση

• Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς σημαντικά μέρη του τραύματος.
• Νιώθετε μουδιάσματα ή χάνετε την αίσθηση σε όλα γύρω σας.
• Έλλειψη ενδιαφέροντος για κοινωνικές δραστηριότητες.
• Αδυναμία να βιώσετε θετικές διαθέσεις.
• Απαισιόδοξος για το μέλλον.

3.4. Συμπτώματα που σχετίζονται με ανησυχία και αυξημένη επαγρύπνηση

• Η δυσκολία στον ύπνο περιλαμβάνει τη δυσκολία να αποκοιμηθείς ή να μείνεις για ύπνο.
• Ευερεθιστότητα και εκρήξεις θυμού.
• Δυσκολία συγκέντρωσης.
• Αισθάνεστε εύκολα ξαφνιασμένοι.
• Να είστε σε εγρήγορση στο περιβάλλον σας.

Άλλα συμπτώματα σχετίζονται με μια κατάσταση αποπροσωποποίησης (αίσθημα αποκόλλησης που κάνει ένα άτομο να νιώθει ότι παρατηρεί τον εαυτό του έξω από το σώμα του, σκέψεις/συναισθήματα) ή μια κατάσταση ψευδούς αντίληψης. Είναι επίσης δυνατή η πραγματικότητα (μη ρεαλιστική αντίληψη του περιβάλλοντος). για κάποιους ανθρώπους.

Επισκεφτείτε έναν ψυχίατρο ή κλινικό ψυχολόγο για παρακολούθηση, καθώς μπορεί να αντιμετωπίζετε προβλήματα που σχετίζονται με διαταραχή μετατραυματικού στρες.

Συμπτώματα Μετατραυματικού Στρες

4. Τι προκαλεί τη διαταραχή μετατραυματικού στρες;

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες εμφανίζεται συνήθως όταν το θύμα είναι μάρτυρας ή βιώνει ένα στρεσογόνο γεγονός που προκαλεί το τραύμα. Το συμβάν μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή, προκαλώντας σοβαρό τραυματισμό ή σεξουαλική βία. Οι τύποι συμβάντων που είναι πιθανό να προκαλέσουν διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι:

• Σοβαρό ατύχημα.
• Φυσικές καταστροφές όπως δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες και σεισμοί.
• Ζήστε σε εμπόλεμη ζώνη, γίνετε στρατιώτης ή θύμα πολέμου.
• Σεξουαλική επίθεση ή απειλή για σεξουαλική επίθεση.
• Σφοδρή σωματική επίθεση.
• Βλέποντας άλλους τραυματίες ή νεκρούς.

Οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει διαταραχή μετατραυματικού στρες, αλλά μερικοί άνθρωποι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο. Ο λόγος για τον οποίο μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν διαταραχή μετατραυματικού στρες περισσότερο από άλλους δεν είναι πλήρως κατανοητός. Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν είχατε μια κατάρρευση σε μια σχέση ή χάσατε τη δουλειά σας. Μπορεί να αισθάνεστε στενοχωρημένοι, αλλά όχι διαταραχή μετατραυματικού στρες, οπότε γιατί; Θα καταλάβουμε μέσα από τους παράγοντες που προκαλούν τη διαταραχή.

5. Προδιαθεσικοί Παράγοντες Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες

Οι περισσότερες διαταραχές ψυχικής υγείας είναι αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών παραγόντων και όχι ενός μόνο παράγοντα. Όπως και η διαταραχή μετατραυματικού στρες, η αιτία της διαταραχής παραμένει ασαφής. Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι οι ακόλουθοι παράγοντες συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της διαταραχής:

5.1. Μηχανισμός επιβίωσης

Όπως συζητήθηκε στο μέρος 1, η διαταραχή μετατραυματικού στρες σχετίζεται με έναν ενστικτώδη μηχανισμό που βοηθά στην προστασία των ανθρώπων από τραυματικές εμπειρίες. Για παράδειγμα, συμπτώματα που σχετίζονται με την επανεμφάνιση του τραυματικού συμβάντος μπορεί να σας αναγκάσουν να σκεφτείτε λεπτομερώς το συμβάν, ώστε να είστε καλύτερα προετοιμασμένοι αν συμβεί ξανά. Ή μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα που σχετίζονται με ανησυχία και αυξημένη επαγρύπνηση για να σας βοηθήσουν να αντιδράσετε γρήγορα κατά τη διάρκεια μιας άλλης κρίσης.

Αλλά ενώ αυτές οι απαντήσεις μπορεί να έχουν σκοπό να σας βοηθήσουν να επιβιώσετε. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι πολύ δύσκολα όταν δεν μπορείτε να ελέγξετε αυτές τις αντιδράσεις ή δεν μπορείτε να δεχτείτε τραυματικές εμπειρίες.

5.2. Υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες έχουν ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ορμονών του στρες. Κανονικά, όταν αντιμετωπίζουμε στρεσογόνες περιβαλλοντικές καταστάσεις, είτε πραγματικές είτε φανταστικές, το σώμα θα παράγει ορμόνες του στρες όπως η αδρεναλίνη για να πυροδοτήσει την απόκριση του σώματος. Αυτός ο μηχανισμός είναι γνωστός ως αντίδραση στο στρες. Αυτή η απόκριση στο στρες περιλαμβάνει: πάλη, πέταγμα και πάγωμα. Αυτή η απόκριση βοηθά το άτομο να επιβιώσει κάτω από το στρες.

Σε άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες, μεγάλες ποσότητες αυτής της ορμόνης του στρες παράγονται ακόμη και όταν δεν υπάρχει κίνδυνος. Κάποιοι υποθέτουν ότι αυτός ο παράγοντας προκαλεί συμπτώματα που σχετίζονται με αρνητικές αλλαγές στις σκέψεις ή τις διαθέσεις των ανθρώπων.

5.3. Αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου

Σε άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες, τμήματα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη συναισθηματική επεξεργασία διέφεραν από την κανονική ομάδα όταν οι εγκέφαλοι σαρώθηκαν χρησιμοποιώντας τεχνικές απεικόνισης. Το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη μνήμη και τα συναισθήματα ονομάζεται ιππόκαμπος. Σε άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες, ο ιππόκαμπος είναι μικρότερος σε μέγεθος. Υποτίθεται ότι οι αλλαγές σε αυτό το τμήμα του εγκεφάλου μπορεί να σχετίζονται με φόβο και άγχος, παράγοντας συμπτώματα που σχετίζονται με την επανεμπειρία του τραυματικού γεγονότος μέσω αναμνήσεων και αναμνήσεων.

Οι αλλαγές στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου μπορούν να αλλάξουν τη σωστή επεξεργασία της μνήμης και των αναμνήσεων μέσω εμπειριών που βιώνουμε κατά τη διάρκεια αναδρομών στο παρελθόν ή εφιάλτες. Από εκεί και πέρα, δημιουργήστε αρνητικά συναισθήματα. Αυτός ο κύκλος ενισχύει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Σε αυτές τις βάσεις, η ψυχοθεραπεία με την ομάδα της διαταραχής μετατραυματικού στρες θα ασχοληθεί περισσότερο με τη σωστή επεξεργασία αναμνήσεων και εμπειριών.

6. Θεραπεία της Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες σχετίζεται με αλλαγές στη σωστή επεξεργασία της μνήμης και των αναμνήσεων μέσω εμπειριών που βιώνουμε κατά τη διάρκεια αναδρομών στο παρελθόν ή εφιάλτες. Από εκεί και πέρα, δημιουργήστε αρνητικά συναισθήματα. Αυτός ο κύκλος ενισχύει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Η διαταραχή μετατραυματικού στρες προκαλεί δυσφορία, δυσλειτουργία σε κοινωνικούς, επαγγελματικούς ή άλλους σημαντικούς τομείς. Αλλά είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπιστεί με ψυχοθεραπεία και φαρμακολογία. 

6.1. Ψυχοθεραπεία

Οι συνήθως χρησιμοποιούμενες θεραπείες διαταραχής μετατραυματικού στρες βασίζονται όλες στη γνωσιακή συμπεριφορική θεωρία (CBT). Η βάση της θεωρίας περιστρέφεται γύρω από την αλλαγή των μοτίβων σκέψης που επηρεάζουν τη ζωή σας. Αυτό μπορεί να συμβεί μιλώντας για το τραύμα σας ή αναγνωρίζοντας και αποδεχόμενοι πού ξεκινά ο φόβος σας. Ανάλογα με την πάθηση, οι ψυχολόγοι θα συστήσουν ομαδική, οικογενειακή ή ατομική θεραπεία .

Η θεραπεία PTSD έχει τρεις κύριους στόχους:

• Βελτιώστε τα συμπτώματά σας.
• Δημιουργήστε δεξιότητες για την αντιμετώπιση του άγχους και την αντιμετώπιση του τραύματος.
• Αποκαταστήστε την αυτοεκτίμηση.

Θεραπεία παρατεταμένης έκθεσης (PE).

Η θεραπεία PE θεωρείται αποτελεσματική θεραπεία για τη διαταραχή μετατραυματικού στρες. Οι θεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τεχνικές που διδάσκουν στους πελάτες πώς να διαχειρίζονται τα δικά τους αρνητικά συναισθήματα.

Η διαδικασία περιλαμβάνει τον ασθενή να μιλήσει για το τραύμα του σε έναν θεραπευτή. Και βήμα-βήμα βοηθήστε τον ασθενή να επαναλάβει τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις και τα προβλήματα που αποφεύγει το τραυματισμένο άτομο από το τραυματικό γεγονός.

Αυτή η θεραπεία PE βασίζεται στη θεωρία μάθησης του Ivan Pavlov. Όταν συμβαίνει ένας τραυματισμός, υπάρχουν πολλοί δευτερεύοντες παράγοντες που εμφανίζονται στο περιβάλλον, όπως μυρωδιές, εικόνες, ήχοι κ.λπ. Απομνημονεύονται σε συνδυασμό με τη μνήμη του τραύματος. Και όταν αντιμετωπίζουμε αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τις αναμνήσεις του τραύματος. Αυτό προκαλεί φόβο και άγχος, όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα.

Ο στόχος της θεραπείας PE είναι να επανασυνδέσει σταδιακά τον ασθενή με εμπειρίες που έχει αποφύγει από τότε που συνέβη το τραύμα. Βοηθήστε σταδιακά τον ασθενή να ασχοληθεί ξανά με την καθημερινή ζωή.

Θεραπεία Γνωσιακής Επεξεργασίας (CPT) 

Η θεραπεία γνωσιακής επεξεργασίας είναι μια θεραπεία για τη διαταραχή μετατραυματικού στρες που έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ αποτελεσματική κλινικά, με βάση τη γνωσιακή-συμπεριφορική θεωρία .

Η γενική διαδικασία περιλαμβάνει:

• Αρχίστε να παρέχετε στους ασθενείς πληροφορίες σχετικά με τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Ο ασθενής αποκτά μεγαλύτερη επίγνωση της σχέσης μεταξύ σκέψεων και συναισθημάτων και αρχίζει να εντοπίζει «αυτόματες σκέψεις». Οι ασθενείς αρχίζουν να οραματίζονται γιατί συνέβη το τραυματικό γεγονός και πώς επηρεάζει τις πεποιθήσεις για τον εαυτό τους, τους άλλους και τον κόσμο.
• Στη συνέχεια, ο ασθενής αρχίζει να εργάζεται για το τραύμα του. Ο ασθενής οπτικοποιεί και περιγράφει την τραυματική εμπειρία. Ο θεραπευτής χρησιμοποιεί τεχνικές CBT, όπως σωκρατικές ερωτήσεις και άλλες στρατηγικές για να βοηθήσει τον ασθενή να αναγνωρίσει τις μη χρήσιμες σκέψεις του σχετικά με το τραύμα (π.χ. αυτοκατηγορεί τις σκέψεις) και να λάβει μέτρα για να τις διορθώσει. 
• Τέλος, ο ασθενής έχει αναπτύξει τις δεξιότητες για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση δυσπροσαρμοστικών πεποιθήσεων σχετικά με το τραύμα του/της. Αξιολογήστε την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας.

Θεραπεία απευαισθητοποίησης και επανεπεξεργασίας κινήσεων των ματιών (EMDR).

Αυτή η θεραπεία ξεκίνησε από την Αμερικανίδα ψυχολόγο Francine Shapiro. Ανακάλυψε ότι οι «απλά έμμονες αρνητικές σκέψεις» εξαφανίστηκαν όταν τα μάτια της κινήθηκαν γρήγορα από αριστερά προς τα δεξιά. Στη συνέχεια τα δοκίμασε σε ασθενείς και τους βρήκε αποτελεσματικούς, ειδικά σε αυτούς με διαταραχή μετατραυματικού στρες.

Η θεραπεία EMDR βασίζεται στη φιλοσοφία ότι: Το μυαλό έχει τη δύναμη να αυτοθεραπεύεται. Σε αυτή τη θεραπεία, οι κινήσεις των ματιών «απελευθερώνουν» τα μηνύματα τραύματος και επανενεργοποιούν το φυσικό θεραπευτικό σύστημα του φλοιού. Χωρίς να ισχυρίζεται με βεβαιότητα, η Francine Shapiro προτείνει μια συσχέτιση μεταξύ EMDR και ύπνου REM. Είναι η στιγμή που ονειρεύεται, όταν αναδιατάσσει μέρη της μνήμης του. Στη συνέχεια, αναμνήσεις με αρνητικά συναισθήματα «αναμορφώνουν» αυτή τη διαδικασία.

Η διαδικασία βοηθά τον ασθενή να κατανοήσει και να ενεργοποιήσει τους δικούς του θεραπευτικούς μηχανισμούς. Περιλαμβάνει την ανάκληση τραυματικών αναμνήσεων στο μυαλό του ασθενούς, ενώ δίνει επίσης προσοχή στην κίνηση μπρος-πίσω των δακτύλων του θεραπευτή και στους γύρω ήχους και φώτα.

Άλλες θεραπείες: Μερικές άλλες ψυχοθεραπείες που έχουν ερευνηθεί για να αποδειχθούν αποτελεσματικές στη θεραπεία της διαταραχής μετατραυματικού στρες περιλαμβάνουν:

• Θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης ( Hayes , 1999).
• Θεραπεία αφήγησης (Neuner, 2002).
• Θεραπεία για τη μείωση του άγχους με βάση την ενσυνειδητότητα (MBSR) ( Kabat - Zinn , 2006).
• Σωματικές εμπειρίες (Levine, 2010).
• Σύντομη εκλεκτική ψυχοθεραπεία (Schnyder, 2011).

6.2. Φαρμακευτική θεραπεία 

Υπάρχουν διαφορές στην εγκεφαλική δραστηριότητα των ατόμων με διαταραχή μετατραυματικού στρες ως απάντηση σε στρεσογόνους παράγοντες. Εν μέρει λόγω μιας ανισορροπίας στα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Τα άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι πιο πιθανό να πυροδοτήσουν μια απάντηση στο στρες (μάχη, τρέξιμο, πάγωμα). Αυτό επιδεινώνει τα συμπτώματα του πελάτη.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φάρμακα για τη θεραπεία του PTSD

Η προσπάθεια να σταματήσετε το άγχος μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Ορισμένα φάρμακα επηρεάζοντας τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον φόβο και το άγχος θα βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των εφιαλτών και των αναδρομών στο παρελθόν. Τα ναρκωτικά επηρεάζουν επίσης τα συναισθήματα, με αποτέλεσμα να αισθάνεστε καλύτερα.

Τραυματικές εμπειρίες που επιμένουν, προκαλώντας αναδρομές αρνητικών αναμνήσεων, εφιάλτες ή αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα που διαταράσσουν την καθημερινή ζωή, αυτό μπορεί να είναι μια εκδήλωση Διαταραχής Στρες μετά από τραύμα.

Οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει PTSD. Είναι το αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών παραγόντων που προκύπτουν, όχι μόνο ενός μόνο παράγοντα. Το PTSD προκαλεί δυσφορία, διαταραχή στην κοινωνική-επαγγελματική λειτουργία ή σε σημαντικούς τομείς. Αλλά είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπιστεί με ψυχοθεραπεία και φαρμακολογία. Δεν είσαι σε καμία περίπτωση μόνος. Έτσι, μόλις έχετε αυτές τις άσχημες εμπειρίες, ελάτε σε επαφή με επαγγελματίες ψυχικής υγείας για υποστήριξη.