Οδοντικός πολτός: Ειδικός ιστός δομής δοντιού

Ο πολφός είναι ένας ειδικός συνδετικός ιστός, πλούσιος σε αιμοφόρα αγγεία, που βρίσκεται στο εσωτερικό της στεφάνης και της ρίζας του δοντιού (κοιλότητα πολτού). Η οδοντίνη και ο μυελός σχηματίζουν ένα εμβρυϊκό καθώς και λειτουργικό σύνολο: τη μονάδα οδοντίνης-μυελού (σύμπλεγμα). Ο πολφικός ιστός ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα και αναλαμβάνει τη ζωτική λειτουργία της οδοντίνης, καθώς και ολόκληρου του δοντιού. Η ζωτικότητα του συμπλέγματος οδοντίνης-πολφού, τόσο υγιές όσο και μετά από τραυματισμό, εξαρτάται από τη δραστηριότητα των κυττάρων του πολφού και από τις οδούς σηματοδότησης που ρυθμίζουν την κυτταρική έκφραση.

περιεχόμενο

• 1. Σχηματισμός οδοντικού πολτού
• 2. Ανατομία και σχήμα κοιλότητας πολφού, πολφός δοντιού
• 3. Ιστολογική δομή οδοντικού πολτού
• 4. Λειτουργικά χαρακτηριστικά μυελού

1. Σχηματισμός οδοντικού πολτού

Ο πολφός είναι εξωμεσεγχυματικής προέλευσης, που αναπτύσσεται από την θηλή παρόμοια με την οδοντίνη.

1.1. Κύρια στάδια ανάπτυξης των δοντιών

• Αρ.
• Κορυφή.
• Κουδούνι.
• Δημιουργήστε κορώνες.

Τα πρώτα σημάδια ανάπτυξης των δοντιών είναι γνωστά ήδη από την 6η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Το στοματικό επιθήλιο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται και να εισβάλλει στα εξωδερμικά κύτταρα που παράγουν το οδοντικό έλασμα. Το φύλλο των δοντιών είναι η πηγή του οφθαλμού των δοντιών.

Το στάδιο των οφθαλμών προχωρά στο στάδιο της κορυφής όταν το επιθήλιο σχηματίζει το όργανο της αδαμαντίνης. Όταν το όργανο της αδαμαντίνης φτάσει στο όψιμο στάδιο καμπάνας και αρχίζει να σχηματίζει σκληρό ιστό, η οδοντική θηλή αρχίζει να παίρνει την τυπική δομική της μορφή. Τα εξωδερμικά κύτταρα συμπυκνώνονται περαιτέρω και γίνονται η οδοντική θηλή. Το επιθήλιο της αδαμαντίνης, μαζί με την οδοντική θηλή και την κύστη, σχηματίζουν το μικρόβιο των δοντιών.

1.2. Η θηλή είναι η πηγή του πολτού των δοντιών

Τα κύτταρα στην περιφέρεια της οδοντικής θηλής υφίστανται κυτταρική διαίρεση και διαφοροποίηση για να γίνουν οδοντοβλάστες. Η μάζα των κυττάρων των οδοντικών θηλωμάτων είναι κυρίως αδιαφοροποίητα μεσεγχυματικά κύτταρα, αστρικό σχήμα, υψηλή πυκνότητα. Στο τέλος της φάσης καμπάνας, οι κυψελιδικοί κλάδοι αναπτύσσονται στην οδοντική θηλή, που διαιρείται σε μικρές αρτηρίες. Στη συνέχεια σχηματίζεται το τριχοειδές σύστημα στην περιφέρεια της οδοντικής θηλής.

Κατά τη διάρκεια της οδοντογένεσης, το μικρόβιο του δοντιού σε σχήμα καμπάνας αναπτύσσεται, φτάνοντας στο μέγεθος και το σχήμα της μελλοντικής στεφάνης. Εν τω μεταξύ, τα θηλώματα των δοντιών αναπτύσσονται επίσης με πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Μετά από αυτό, ο όγκος των θηλών σταδιακά μειώθηκε λόγω της πάχυνσης του στρώματος της οδοντίνης. Κατά τον σχηματισμό της ρίζας, ο ιστός των θηλών πολλαπλασιάζεται επίσης κατά μήκος της ρίζας. Ταυτόχρονα, στενεύει λόγω πάχυνσης της μάζας της οδοντίνης.

Ο πολτός είναι στην πραγματικότητα μια θηλή δοντιού ενηλίκου. Δείτε περισσότερα άρθρα:  Πώς είναι δομημένο το σύνολο των δοντιών και τι ρόλο παίζει;

2. Ανατομία και σχήμα κοιλότητας πολφού, πολφός δοντιού

Η κοιλότητα που σχηματίζεται από την οδοντίνη που περιέχει τον πολφικό ιστό ονομάζεται «μυελική κοιλότητα». Μπορεί να χωριστεί σε:

• θάλαμος πολτού

Είναι η κοιλότητα που περιέχει τον πολτό στην στεφάνη του δοντιού, παρόμοια σε σχήμα με το σχήμα της στεφάνης. Στον θάλαμο πολτού βρίσκεται ο θάλαμος πολτού . Ο θάλαμος πολτού έχει 4 τοιχώματα. Το στρώμα της οδοντίνης πάνω από τον θάλαμο του πολφού, κοντά στην επιφάνεια μάσησης δημιουργεί την οροφή του θαλάμου του πολφού . Η οδοντίνη μεταξύ των ριζών που σχηματίζουν το δάπεδο του θαλάμου του πολφού βρίσκεται σε δόντια με πολλές ρίζες. Η οροφή του θαλάμου πολτού είναι κυρτή, με κέρατα πολτού που αντιστοιχούν στα τμήματα ή τους λοβούς. Το δάπεδο του θαλάμου πολτού έχει ανοίγματα καναλιού (το άνοιγμα μεταξύ του θαλάμου πολφού και του καναλιού).

• Ενδοδοντική

Είναι ο θάλαμος πολφού στη ρίζα ενός δοντιού. Στο ριζικό κανάλι βρίσκεται ο ριζικός σωλήνας. Ο ριζικός σωλήνας είναι ένας μικρός σωλήνας που εκτείνεται κατά μήκος της μέσης της ρίζας του δοντιού. Στο επίπεδο του τραχήλου της μήτρας, το κανάλι είναι ελαφρώς συσφιγμένο. Το κανάλι τερματίζεται στην κορυφαία περιοχή από ένα ή περισσότερα ακρορριζικά τρήματα. Στις δεκαλσινικές και χρωμογόνες πλάκες, τα κανάλια συχνά εμφανίζονται ως συστηματικά. Στην οποία κάθε ρίζα μπορεί να έχει ένα ή περισσότερα κανάλια, πολλά βοηθητικά κανάλια.

Ο όγκος της κοιλότητας του πολφού των μόνιμων δοντιών ποικίλλει ανάλογα με το σχήμα, το μέγεθος του δοντιού, τον αριθμό των καναλιών. Καθώς η ηλικία αυξάνεται, ο όγκος της κοιλότητας του πολφού συρρικνώνεται. Η στένωση εμφανίζεται περισσότερο κοντά στο δάπεδο και τα κέρατα του θαλάμου του πολφού, λιγότερο στο πλευρικό τοίχωμα. Υπάρχει επίσης στένωση της διαμέτρου του ριζικού σωλήνα και του κορυφαίου τρήματος.

Ως αποτέλεσμα, τα νέα δόντια αναδύονται, το ακρορριζικό τρήμα συνήθως διευρύνεται. Τα δόντια υπάρχουν εδώ και αρκετό καιρό στο τόξο και οι ρίζες είναι ολοκληρωμένες, το κορυφαίο τρήμα είναι συνήθως στενό και σε σχήμα δέλτα. Ανατρέξτε στο άρθρο:  Ούλα: Σημαντικός μαλακός ιστός που περιβάλλει τα δόντια .

Τα κανάλια βρίσκονται κατά μήκος του άξονα των ριζών. Διαφέρουν πολύ σε σχήμα, αριθμό και διαδρομή. Αυτό δείχνει την ποικιλομορφία των μυελικών κόλπων. Όταν εγκάρσια, το κανάλι μπορεί να φανεί ως στρογγυλό, πεπλατυσμένο ή ελλειπτικό. Οι στρογγυλές ή κορυφαίες ρίζες έχουν συνήθως μόνο έναν ριζικό σωλήνα. Ενώ υπάρχουν επίπεδες ή ελλειπτικές ρίζες, συχνά υπάρχουν πολλά κανάλια.

3. Ιστολογική δομή οδοντικού πολτού

Ο μυελικός ιστός είναι ένας χαλαρός συνδετικός ιστός που αποτελείται από:

• Κύτταρο.
• Νήματα και υλικό βάσης.
• Αιμοφόρο αγγείο.
• Λυμφατικός.
• Νεύρο.

3.1. Σύνθεση κυττάρων

• οδοντοβλάστες

Στον ανώριμο μυελό, οι οδοντοβλάστες βρίσκονται στην περιφέρεια του πολφού, κατά μήκος του στρώματος προ-οδοντίνης. Στην περιοχή της στεφάνης, οι οδοντοβλάστες δημιουργούν ένα στρώμα ψευδοστρωματοποιημένων στηλών κυττάρων. Στη ζώνη μετάβασης μεταξύ της κόμης και της ρίζας, εξακολουθούν να έχουν τη μορφή ψευδόστρωμα αλλά αλλάζουν σε σχήμα και διάταξη. Το μεσαίο τρίτο των δοντιών τους έχει τετράγωνο ή κορυφαίο σχήμα. Στο κορυφαίο τρίτο: οι οδοντοβλάστες γίνονται κοντοί και πεπλατυσμένοι. Στην κορυφαία περιοχή, το στρώμα οδοντοβλάστης δεν είναι πλέον ορατό.

• Ινοβλάστες

Πιο άφθονο στον πολτό. Κατανέμονται ομοιόμορφα σε όλο τον ιστό του πολφού. Ο ρόλος των ινοβλαστών είναι να παράγουν και να κυκλοφορούν μεσοκυτταρικές ουσίες:

Γλυκοπρωτεΐνη: φιμπρονεκτίνη.

+ Γλυκοζαμινογλυκάνη: θειική χονδροϊτίνη.

+ Ηπαρίνη, θειική δερματάνη.

+ Πλέγμα και ίνες κολλαγόνου.

• Αδιαφοροποίητα μεσεγχυματικά κύτταρα

Ως εφεδρικά (αντικατάσταση) κελιά. Βρίσκονται σε μια πλούσια σε κύτταρα περιοχή κάτω από το στρώμα οδοντοβλαστών, δίπλα στο εξωτερικό τοίχωμα των μικρών αιμοφόρων αγγείων και των τριχοειδών αγγείων. Οι ρόλοι των μη διαφοροποιημένων μεσεγχυματικών κυττάρων είναι:

+ Αντικαταστήστε τους νεκρούς οδοντοβλάστες δημιουργώντας δευτερογενή οδοντίνη.

+ Ωριμάζουν σε μακροφάγα, που έχουν τη λειτουργία ινοβλαστών και οστεοβλαστών.

• Άλλοι  τύποι κυττάρων

Τα ιστοκύτταρα που ανήκουν στο μονοπύρηνο σύστημα φαγοκυττάρωσης προέρχονται από το μυελό των οστών μέσω του αγγειακού συστήματος. Τρέφονται με ζωντανά υπολείμματα, τα οποία είναι σε θέση να ενεργοποιούν τα μακροφάγα όταν εμφανίζεται φλεγμονή.

Η παρουσία μονοκυττάρων και λεμφοκυττάρων δεν είναι μοναδική στον ιστό του μυελού. Επειδή αυτά τα κύτταρα υπάρχουν σε φυσιολογικούς συνδετικούς ιστούς. Η λειτουργία τους είναι να αναγνωρίζουν και να παράγουν αντισώματα. Συμμετέχουν επίσης στη φαγοκυττάρωση των κυτταρικών υπολειμμάτων και του νεκρωτικού ιστού.

3.2. Σύνθεση ινών και υλικό βάσης

Το ινώδες συστατικό είναι το πιο άφθονο συστατικό στον ιστό του πολτού, συμπεριλαμβανομένων:

• Το δίχτυ είναι μια ασημένια κλωστή

Είναι άφθονα σε θηλώματα κατά την οδοντογένεση, υπάρχουν και στο νεαρό μυελό. Όλες οι ασημένιες ίνες της θηλώματος και του πολτού ονομάζονται ίνες Korff (οι οποίες έχουν διαφορετικό πάχος από τις ίνες Korff στη φλοιώδη οδοντίνη).

• Μετάξια, νήματα

• Δέσμη ινών κολλαγόνου

Ο ιστός του πρόσθιου πολφού περιέχει περισσότερο κολλαγόνο από τους προγομφίους και τους γομφίους. Στον ριζικό σωλήνα, οι ίνες κολλαγόνου είναι πιο σφιχτά διατεταγμένες από ότι στον θάλαμο του πολφού. Ο αριθμός των ινών κολλαγόνου σταθεροποιείται στον μυελό του στελέχους μετά την ηλικία των 20 ετών. Αντίθετα, στον μυελό της ρίζας, το κολλαγόνο συσσωρεύεται λόγω των αυξημένων πυκνών ινωδών δεσμών. Στο τμήμα που βρίσκεται πιο κον��ά στην κορυφή, οι ίνες κολλαγόνου είναι πυκνά διατεταγμένες. Περίπου το 30-45% των ινών κολλαγόνου του πολτού περιέχουν κολλαγόνο τύπου III.

Υλικό βάσης: Η ουσία που επικαλύπτει τα κυτταρικά και ινώδη συστατικά του πολτού των δοντιών. Η βάση περιέχει πολύ νερό, διάφορες γλυκοζαμινογλυκάνες, γλυκοπρωτεΐνες, θειική δερματάνη και πρωτεογλυκάνες. Η πυκνότητα της μήτρας είναι πυκνή όταν είναι θηλή, πολύ μικρότερη όταν γίνεται πολτός.

3.3. Αιμοφόρο αγγείο

• Κατανομή

Το κύριο αιμοφόρο αγγείο εισέρχεται και εξέρχεται από τον πολφό μέσω του κορυφαίου τρήματος, πιθανώς μέσω του βοηθητικού πόρου. Τα μικρά αιμοφόρα αγγεία δημιουργούν επικοινωνία μεταξύ του πολφού και της περιοδοντικής μεμβράνης. Τα αιμοφόρα αγγεία που εισέρχονται στον πολφό είναι μικρές, στενές αρτηρίες και τριχοειδή αγγεία με λεπτά τοιχώματα που φτάνουν μέχρι το κέντρο του πολφού και διαιρούνται ευρέως. Οι περιφερειακοί βρόχοι μπορούν να διεισδύσουν στο στρώμα οδοντοβλαστών (κυρίως στον μυελό).

• Δομή

Οι τερματικοί βρόγχοι του μυελικού αγγειακού δικτύου βρίσκονται σχετικά παράλληλα με τον άξονα των οδοντοβλαστών. Έχουν διάμετρο 4-8 μm και έχουν πολλές διατρήσεις που διευκολύνουν τη μοριακή ανταλλαγή. Τα φλεβίδια και οι φλέβες ακολουθούν το πλέγμα του υποδοντοβλαστικού πλέγματος στο κέντρο του μυελού. Στη συνέχεια πηγαίνετε κορυφαία, κατά μήκος της ανοδικής διαδρομής των αρτηριών. Οι αρτηριοφλεβώδεις παροχετεύσεις είναι ανεξάρτητες από το περιφερειακό τριχοειδές δίκτυο κάτω από τους οδοντοβλάστες και υπάρχουν τόσο στον κορμό όσο και στον μυελό των ποδιών.

• Ρύθμιση της κυκλοφορίας του αίματος

Ο ρυθμός ροής του αίματος εξαρτάται από τη διάμετρο του αυλού, τον αριθμό των διακλαδώσεων και τον αριθμό των διατρήσεων αυτού του αγγείου. Στον μυελό, η ροή του αίματος ελέγχεται μέσω της αγγειοσυστολής ρύθμισης του συμπαθητικού συστήματος. Η αρτηριακή πίεση στα τριχοειδή αγγεία μπορεί να φτάσει πάνω από 150 mmHg.

3.4. Λυμφατικός

Μπορεί να διακριθεί η ιστολογική και η υπερδομική διάκριση του λεμφικού συστήματος του μυελού (διάκριση μεταξύ λεμφικών τριχοειδών και αγγειακών τριχοειδών αγγείων). Επειδή τα λεμφικά αγγεία έχουν πολύ λεπτά ενδοθηλιακά τοιχώματα, υπάρχουν βαλβίδες, χωρίς βασική μεμβράνη και ερυθρά αιμοσφαίρια. Τα τερματικά λεμφικά τριχοειδή εκτείνονται στους υποδοντοβλάστες και παροχετεύονται σε σωλήνες με λεπτά τοιχώματα διαφορετικών μεγεθών και διαμέτρων. Αυτοί οι αγωγοί διατρέχουν τον πολφό, κατά μήκος των αιμοφόρων αγγείων στην κορυφαία περιοχή, και εξέρχονται από τον πολφό μέσω των κορυφαίων και πλευρικών καναλιών.

3.5. Νεύρο

Οι νευρικές ίνες εισέρχονται στο μυελό μέσω του κορυφαίου τρήματος μαζί με το αίμα και τα λεμφικά αγγεία .

Διάκριση μεταξύ μυελινωμένων και μη μυελινωμένων νευρικών ινών :

• Οι μη μυελινωμένες νευρικές ίνες διατρέχουν ως επί το πλείστον κατά μήκος του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Βοηθούν στον έλεγχο των λείων μυών των αγγείων και στη ρύθμιση της αγγειοσυστολής
• Μυελινωμένες νευρικές ίνες από το οπτικό νεύρο: είναι ίνες προσαγωγών υποδοχέων που βοηθούν στη μετάδοση «αισθήσεων πόνου».

Οι άξονες που προέρχονται από το νωτιαίο μυελό βρίσκονται σε δύο ή τρεις δέσμες νευρικών ινών, η καθεμία με περίπου 150 άξονες (ειδικά έως και 1300).

Δείτε ακόμη:  Τα σιδεράκια αλλάζουν πραγματικά το πρόσωπο;

3.6. Περιοχές ιστού του μυελού

Η δομή του ιστού του πολφού δεν είναι ομοιόμορφη. Ενώ τα περισσότερα από τα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα στον πολφό της ρίζας έχουν μεγάλη διάμετρο, αυτά τα συστατικά είναι διακλαδισμένα και δικτυωμένα στην περιφέρεια του στεφανιαίου πολτού. Στον κορμό και στο μεγαλύτερο μέρος του μυελού των ποδιών, υπάρχει μια χωρισμένη δομή, από το κέντρο προς τα έξω, που περιλαμβάνει:

• Κεντρική μάζα πολτού.
• Περιφερειακή περιοχή:

Μπορεί να διαφοροποιηθεί σε 3 κατηγορίες: Διπολική ζώνη πλούσια σε κύτταρα, αραιή ζώνη υποοδοντοβλαστικής ή ζώνη Weil, στιβάδα οδοντοβλαστών.

4. Λειτουργικά χαρακτηριστικά μυελού

Χημικά, ο ιστός του πολτού περιέχει 75% νερό, 25% οργανική ύλη. Η φυσιολογική πίεση στον πολτό είναι μεταξύ 8 και 15 mmHg, η οποία ρυθμίζεται από αγγειοκινητικούς μηχανισμούς. Όταν ο πολτός έχει φλεγμονή, η πίεση μπορεί να αυξηθεί στα 35 mmHg ή περισσότερο. Αυτό κάνει τον πολτό, μια δομή που είναι σχεδόν εντελώς παγιδευμένη σε έναν σκληρό θάλαμο, μπορεί να αλλοιωθεί γρήγορα και να μην μπορεί να ανακάμψει. Αναφορά πώς:  Το φθόριο και ο ρόλος του στη στοματική υγεία

Ο ιστός του μυελού έχει πολλές λειτουργίες:

1. Ο μυελός είναι υπεύθυνος για τη θρέψη των οδοντοβλαστών. Συμβάλλοντας έτσι έμμεσα στον σχηματισμό πρωτοπαθούς και δευτερογενούς οδοντίνης.

2. Ο πολφός περιέχει ένα νευρωνικό δίκτυο που τροφοδοτεί την οδοντίνη και καταγράφει τον πόνο. Όλα τα ερεθίσματα: πίεση, τραύμα, ζέστη, κρύο, χημικά... καταγράφονται ως αισθήσεις «πόνου».

3. Ο μυελός περιέχει επίσης ένα εφεδρικό αμυντικό κυτταρικό σύστημα. Αυτά τα κύτταρα ενεργοποιούνται από φλεγμονώδεις, παθολογικές ή νεκρωτικές διεργασίες. Αυτό το σύστημα υποστηρίζει επίσης την οδοντογένεση στα σωληνάρια και την οδοντίνη δευτερογενή μέσω της δραστηριότητας των οδοντοβλαστών. Ταυτόχρονα, μπορεί επίσης να αντικαταστήσει νεκρούς οδοντοβλάστες. Έτσι, η δευτερογενής οδοντίνη μπορεί να δημιουργηθεί αμέσως μόλις καταστραφεί το στρώμα οδοντοβλάστης.

Χάρη στο πυκνό σύστημα αιμοφόρων αγγείων που εισέρχονται και εξέρχονται από πολλά κανάλια, ο πολφός έχει την ικανότητα να παρατείνει τη ζωή, ακόμη και υπό ακραίες συνθήκες (κοιλότητες, μολύνσεις, σχηματισμός αποστήματος). .

Ο «παλαιός» (συσσωρευμένος στην ηλικία) ιστός του μυελού σταδιακά υποβαθμίζεται, χάνοντας κάποια λειτουργική ικανότητα. Τα σημάδια του εκφυλισμού περιλαμβάνουν:

• Σταδιακή στένωση της κοιλότητας του πολτού.
• Σταδιακή αλλά σταθερή μείωση της πυκνότητας των ινοβλαστών στον μυελό του στελέχους.
• Αυξημένες δέσμες ινών κολλαγόνου στο μυελό των ποδιών.
• Μειώστε τον αριθμό των αιμοφόρων αγγείων.
• Σχηματισμός λίθων στο μυελό, μη φυσιολογική εναπόθεση κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου...

Ο πολφός είναι μια ιδιαίτερα σημαντική δομή, που κατευθύνει τις ζωτικές δραστηριότητες του δοντιού. Όταν ο πολφός είναι τραυματισμένος, η μόλυνση της επίφυσης προκαλεί πολφική παθολογία που μπορεί να εξαπλωθεί στην περιακρορριζική περιοχή.

Doctor Truong My Linh