Δερματομυοσίτιδα: Σπάνια αυτοάνοση νόσο που πρέπει να γνωρίζετε

Η δερματίτιδα είναι μια σπάνια αυτοάνοση νόσος του συνδετικού ιστού. Η ασθένεια είναι κοινή σε δύο ομάδες: παιδιά και ηλικιωμένους. Η ασθένεια προκαλεί ποικίλες δερματικές εκδηλώσεις, μυϊκή αδυναμία και μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά όργανα. Η δερματομυοσίτιδα μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει μόνιμη μυϊκή αδυναμία, αναπηρία και θάνατο. Ας μάθουμε με το SignsSymptomsList για να κατανοήσουμε καλύτερα την ασθένεια καθώς και πώς να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά!

περιεχόμενο

• 1. Τι είναι η δερματομυοσίτιδα;
• 2. Αιτίες δερματομυοσίτιδας
• 3. Συμπτώματα δερματομυοσίτιδας
• 4. Πώς γίνεται η διάγνωση της δερματομυοσίτιδας 
• 5. Πώς αντιμετωπίζεται η δερματομυοσίτιδα
• 6. Επιπλοκές δερματομυοσίτιδας
• 7. Παθολογία που σχετίζεται με δερματομυοσίτιδα
• 8. Κατεύθυνση δερματομυοσίτιδας

1. Τι είναι η δερματομυοσίτιδα;

Σημείο V σε ασθενείς με δερματομυοσίτιδα

Η δερματομυοσίτιδα είναι μια ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του μυός με χαρακτηριστικά δερματικά συμπτώματα. Επιπλέον, η ασθένεια μπορεί επίσης να επηρεάσει τις αρθρώσεις, τον οισοφάγο, τους πνεύμονες και την καρδιά σε διαφορετικό βαθμό. Ελλείψει χαρακτηριστικών δερματικών σημείων ή μυϊκής νόσου, η διάγνωση είναι δύσκολη.

Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε δύο ομάδες παιδιών και ηλικιωμένων.Η δερματομυοσίτιδα μπορεί επίσης να προκαλέσει δυστροφία εναπόθεσης ασβεστίου, η οποία παρατηρείται συχνότερα στα παιδιά και στην εφηβεία.

Η δερματομυοσίτιδα εμφανίζεται κατά μέσο όρο σε 9,63 περιπτώσεις ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού. Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Οι δύο πιο συχνές ηλικίες είναι η ηλικία των 50 ετών στους ενήλικες και η ηλικία των 5-10 ετών στα παιδιά. Οι γυναίκες είναι διπλάσιες από τους άνδρες.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει θεραπεία για τη δερματομυοσίτιδα που υποχωρεί εντελώς. Ωστόσο, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε μια περίοδο βελτίωσης των συμπτωμάτων (ύφεση) που μπορεί να εμφανιστεί. Η θεραπεία μπορεί να καθαρίσει τα δερματικά εξανθήματα και να σας βοηθήσει να ανακτήσετε τη μυϊκή δύναμη και λειτουργία.

2. Αιτίες δερματομυοσίτιδας

Η δερματίτιδα είναι ένα ενδογενές αυτοάνοσο νόσημα. Όταν συμβεί αυτό, το ανοσοποιητικό σας σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στους ιστούς του σώματος. Τα μικρά αιμοφόρα αγγεία του μυϊκού ιστού επηρεάζονται ιδιαίτερα στη δερματομυοσίτιδα. Τα φλεγμονώδη κύτταρα περιβάλλουν τα αιμοφόρα αγγεία και τελικά οδηγούν στην καταστροφή των μυϊκών ινών. Η ασθένεια θεωρείται ότι προκαλείται από μια ποικιλία περιβαλλοντικών παραγόντων σε ευαίσθητους φορείς.

• Περιβαλλοντικοί παράγοντες:  Οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν φάρμακα, λοίμωξη, υπεριώδη ακτινοβολία (UV), ανεπάρκεια βιταμίνης D και καπνό τσιγάρου.
• Ευαίσθητοι φορείς: Η εμφάνιση δερματομυοσίτιδας παρατηρείται συνήθως σε πανομοιότυπα δίδυμα και στους άμεσους συγγενείς των προσβεβλημένων ατόμων. Αυτό υποδηλώνει ένα ρόλο γενετικών παραγόντων στην ανάπτυξη δερματομυοσίτιδας.

3. Συμπτώματα δερματομυοσίτιδας

Η δερματομυοσίτιδα είναι μια ιδιοπαθής φλεγμονώδης μυοσίτιδα που είναι κλινικά ετερογενής και μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί. Οι δερματικές εκδηλώσεις είναι μερικές φορές μεταβλητές. Και μπορεί ή δεν μπορεί να συνυπάρχουν με μυοσίτιδα και συστηματικές επιδράσεις με την πάροδο του χρόνου.

3.1. Δέρμα

Δερματίτιδα

Ο λόγος προσέλευσης στην κλινική σε ασθενή με δερματομυοσίτιδα είναι συνήθως το δέρμα. Οι δερματικές εκδηλώσεις είναι επίσης συχνά το αρχικό σύμπτωμα της νόσου σε περίπου 40% των περιπτώσεων. Τα συμπτώματα του δέρματος που μπορεί να αντιμετωπίσετε περιλαμβάνουν:

• Ερύθημα στην περιοχή του μέσου προσώπου
• Αλλάξτε τη δομή των πτυχών των νυχιών
• Εξάνθημα πάνω και έξω από τους μηρούς
• Μπορεί να υπάρχει κνησμός στην πληγείσα περιοχή
• Απολέπιση του τριχωτού της κεφαλής ή διάχυτη τριχόπτωση
• Ποικιλόδερμα σε ασθενείς με δερματομυοσίτιδα
• Το δερματικό εξάνθημα εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές που εκτίθενται στο φως
• Μπορεί να υπάρχει εξάνθημα στο χείλος των βλεφάρων, περιογχικό οίδημα
• Εξάνθημα στο πίσω μέρος των χεριών, ειδικά στις αρθρώσεις

3.2. Μυς

Η μυϊκή νόσος μπορεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα ή πριν ή μετά τις δερματικές εκδηλώσεις από εβδομάδες έως χρόνια. Τα σημάδια των μυών περιλαμβάνουν:

• Αδυναμία των εγγύς μυών
• Αδυναμία ή μυϊκή κόπωση όταν ανεβαίνετε σκάλες, περπατάτε, σηκώνεστε όταν κάθεστε, χτενίζετε τα μαλλιά ή πιάνετε αντικείμενα υψηλότερα από το ύψος των ώμων
• Μυαλγία: μπορεί να εμφανιστεί αλλά δεν είναι τυπική της δερματομυοσίτιδας.

3.3. Σώμα

Τα συστηματικά σημεία μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Δύσκολο να πω
• Κακοήθης εκφύλιση σε ενήλικες
• Ταχυκαρδία, διατατική μυοκαρδιοπάθεια
• Γαστρεντερικά έλκη - συχνά στα παιδιά
• Πυρετός, αρθραλγία, κόπωση, απώλεια βάρους, φαινόμενο Raynaud
• Δυσκολία στην κατάποση εάν η ασθένεια επηρεάζει τον γραμμωτό μυ του οισοφάγου
• Η ασβεστοποίηση του υποδόριου ιστού, η οποία μπορεί να προκαλέσει δυσκαμψία, είναι συχνή στα παιδιά
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εάν η ασθένεια επηρεάζει τους λείους μυς του οισοφάγου
• Μεσοπλεύρια πνευμονοπάθεια και ορισμένες αναπνευστικές παθήσεις που σχετίζονται με αδυναμία μεσοπλεύριων μυών
• Τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν βάδισμα στις μύτες των ποδιών λόγω της σύσπασης του καμπτήρα του αστραγάλου

4. Πώς γίνεται η διάγνωση της δερματομυοσίτιδας 

Για τη διάγνωση της δερματομυοσίτιδας, ο γιατρός σας πρέπει να συνδυάσει την παραπάνω εξέταση των συμπτωμάτων σας και να πραγματοποιήσει εξετάσεις και διαδικασίες για υποστήριξη.

4.1. Εξέταση 

Σημάδι σάλι

Η εξέταση μπορεί να αποκαλύψει παθολογικές εκδηλώσεις του δέρματος, όπως:

• Ερύθημα (Ηλιοτρόπιο)
• Οι βλατίδες του Gottron
• Κόκκινο εξάνθημα στα μάγουλα
• Βιολετί ερύθημα: εμφανίζεται σε εκτεινόμενες επιφάνειες, με κονδυλώματα και αλλαγές στο δέρμα γύρω από το νύχι
• Ή ποικιλοδερμία (Υπερμελάγχρωση / υπομελάγχρωση, αγγειοδιαστολή, ατροφία δέρματος) στις περιοχές του δέρματος που εκτίθενται στο φως.
• "Σήμα V στον αυχένα": μωβ εξάνθημα ή ποικιλόδερμα γύρω από την πρόσθια περιοχή του λαιμού.
• Το "σημάδι σάλι" είναι ένα μωβ εξάνθημα ή ποικιλόδερμα που περιλαμβάνει το άνω μέρος της πλάτης και τους οπίσθιους ώμους.

Οι σπάνιες δερματικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν φυσαλιδώδες κηρίο και ερύθημα, που είναι συχνότερα σε ασθενείς με κακοήθεια.

Επιπλέον, ο ασθενής μπορεί να έχει συμπτώματα μυϊκής νόσου όπως:

• Αδυναμία μυών του αυχένα
• Αδυναμία των εγγύς μυών της κεφαλής σε όλα τα άκρα
• Η ομάδα των εκτεινόντων μυών συχνά επηρεάζεται περισσότερο από την ομάδα των καμπτήρων μυών
• Δυσκολία στην αλλαγή θέσεων από καθιστή ή ξαπλωμένη σε όρθια θέση χωρίς υποστήριξη
• Η άπω μυϊκή δύναμη, η αίσθηση και τα τενοντιακά αντανακλαστικά συνήθως δεν επηρεάζονται, εκτός εάν υπάρχει σοβαρή μυϊκή αδυναμία ή ατροφία.

4.2. Δοκιμές και διαδικασίες για την υποστήριξη της διάγνωσης

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ 

• Αντισώματα ειδικά για μυοσίτιδα
• Συγκέντρωση αντιπυρηνικών αντισωμάτων
• CA-125 και CA-19-9 για κακοήθεια
• Επίπεδα μυϊκών ενζύμων (π.χ. κινάση κρεατίνης, αλδολάση, ασπαρτική αμινοτρανσφεράση, γαλακτική αφυδρογονάση)

Απεικόνιση τεστ 

• Ηλεκτρομηχανολογικό
• Ακτινογραφια θωρακος
• Ακτινογραφία με σκιαγραφικό
• MRI ή υπερηχογράφημα των μυών

Απεικόνιση για έλεγχο για πιθανές κακοήθειες, συμπεριλαμβανομένων αξονικών τομογράφων θώρακα, κοιλίας και λεκάνης, καθώς και υπερηχογράφημα διακαρδίου και μαστογραφίες για γυναίκες.

Δοκιμές για την αξιολόγηση των συστημάτων οργάνων

• ΗΚΓ
• Μανομετρία οισοφάγου
• Κολονοσκόπηση για έλεγχο πιθανής κακοήθειας
• Τεστ Παπανικολάου σε γυναίκες για έλεγχο κακοήθειας
• Δοκιμή για την αξιολόγηση της αναπνευστικής λειτουργίας, τη μέτρηση της ζωτικής ικανότητας των πνευμόνων

Συμβουλές 

Οι ακόλουθες διαδικασίες μπορεί να είναι χρήσιμες για την αξιολόγηση της δερματομυοσίτιδας:

• Βιοψία δέρματος
• Βιοψία μυών (ανοικτή ή λεπτή βελόνα)

5. Πώς αντιμετωπίζεται η δερματομυοσίτιδα

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη δερματομυοσίτιδα, αλλά η θεραπεία μπορεί να βελτιώσει τα δερματικά προβλήματα, καθώς και τη δύναμη και τη μυϊκή σας λειτουργία. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο πιο αποτελεσματική είναι.

5.1. Χρησιμοποιήστε φάρμακο

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της δερματομυοσίτιδας περιλαμβάνουν:

• Κορτικοστεροειδή : Φάρμακα όπως η πρεδνιζόνη μπορούν να ελέγξουν γρήγορα τα συμπτώματα της δερματομυοσίτιδας. Όμως η παρατεταμένη χρήση μπορεί να έχει σοβαρές παρενέργειες. Έτσι, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει μια σχετικά υψηλή δόση για να ελέγξει τα συμπτώματά σας στην αρχή. Στη συνέχεια, καθώς βελτιώνονται τα συμπτώματά σας, ο γιατρός σας θα μειώσει τη δόση.
• Μη κορτικοστεροειδή : Όταν χρησιμοποιούνται με κορτικοστεροειδή, αυτά τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της δόσης και των παρενεργειών των κορτικοστεροειδών. Τα δύο πιο κοινά φάρμακα για τη δερματομυοσίτιδα είναι η αζαθειοπρίνη (Azasan, Imuran) και η μεθοτρεξάτη (Trexall).
• Rituximab (Rituxan) : Το rituximab που χρησιμοποιείται συχνότερα στη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, είναι μια επιλογή εάν οι αρχικές θεραπείες δεν ελέγχουν αποτελεσματικά τα συμπτώματά σας.
• Φάρμακα για την ελονοσία : Για ένα επίμονο εξάνθημα, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει ένα ανθελονοσιακό, όπως η υδροξυχλωροκίνη (Plaquenil).
• Αντηλιακό : Η προστασία του δέρματός σας από τον ήλιο φορώντας αντηλιακό και φορώντας προστατευτικά ρούχα και καπέλα είναι σημαντική για τον έλεγχο του εξανθήματος της δερματομυοσίτιδας.

5.2. Θεραπευτικές Μέθοδοι

Δερματίτιδα

Ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων σας, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει:

• Φυσικοθεραπεία : Ο γιατρός σας μπορεί να σας δείξει ασκήσεις που θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε και να βελτιώσετε τη δύναμή σας. Αυτές οι ασκήσεις βοηθούν στη βελτίωση της ευελιξίας σας. Επιπλέον, μπορεί να σας συμβουλεύσουμε για ένα κατάλληλο επίπεδο δραστηριότητας.
• Λογοθεραπεία : Εάν επηρεάζονται οι μύες της κατάποσής σας, η λογοθεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει να μάθετε πώς να αντισταθμίζετε αυτές τις αλλαγές.
• Διατροφική αξιολόγηση : Αργότερα στην πορεία της δερματομυοσίτιδας, η μάσηση και η κατάποση μπορεί να γίνουν πιο δύσκολες. Ένας διαιτολόγος μπορεί να σας διδάξει πώς να ετοιμάζετε φαγητά που είναι εύκολο να καταναλωθούν.

5.3. Χειρουργική και άλλες επεμβάσεις

• Ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIg) : Το IVIg είναι ένα προϊόν καθαρισμένου αίματος που περιέχει υγιή αντισώματα από χιλιάδες αιμοδότες. Αυτά τα αντισώματα μπορούν να αποτρέψουν τα επιβλαβή αντισώματα από το να επιτεθούν στους μύες και το δέρμα στη δερματομυοσίτιδα. Χορηγούμενες ως ενδοφλέβια έγχυση, οι θεραπείες IVIg είναι ακριβές και μπορεί να χρειαστεί να επαναλαμβάνονται συχνά για να συνεχιστούν τα αποτελέσματα.

• Χειρουργική επέμβαση : Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μια επιλογή για την εξάλειψη του πόνου που προκαλείται από εναποθέσεις ασβεστίου και την πρόληψη επαναλαμβανόμενων δερματικών λοιμώξεων.

5.4. Δίαιτα, άσκηση

• Ισορροπημένη διατροφή: Τα άτομα με δερματομυοσίτιδα χρειάζονται περισσότερη πρωτεΐνη. Οι ασθενείς με δυσφαγία ή παλινδρόμηση θα πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε ή να πίνουν πριν τον ύπνο ή να κάνουν ειδική διατροφή ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου.
• Φυσική δραστηριότητα: πρέπει να διατηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο. Αποφύγετε την έντονη σωματική δραστηριότητα στο προχωρημένο στάδιο της νόσου. Συνιστώνται φυσικοθεραπεία και ασκήσεις αποκατάστασης σε όλα τα κλινικά στάδια της δερματομυοσίτιδας.

Πρέπει να προσέχετε να αποφεύγετε τον ήλιο και να χρησιμοποιείτε μέτρα αντηλιακής προστασίας.

5.5. Μερικές οδηγίες που πρέπει να έχετε υπόψη σας

• Σε περιπτώσεις όπου η δερματομυοσίτιδα φουντώνει ή επηρεάζει εσωτερικά όργανα, πρέπει να νοσηλευτείτε.
• Ανάπαυση στο κρεβάτι για σοβαρές περιπτώσεις
• Οι ασθενείς με δυσφαγία ή παλινδρόμηση πρέπει να ξαπλώνουν με το κεφάλι ψηλά. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η εισαγωγή ρινογαστρικού σωλήνα.
• Σε ασθενείς με μυϊκή αδυναμία, ιδιαίτερα στα παιδιά, η φυσικοθεραπεία είναι πολύ χρήσιμη. Βοηθά στην πρόληψη των επιπλοκών της νόσου όταν ο ασθενής δεν κινεί πλήρως την άρθρωση. Συνιστώνται επίσης ασκήσεις αποκατάστασης τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιατρικούς ασθενείς. Η άσκηση βοηθά στη διατήρηση της μυϊκής δύναμης, ακόμη και κατά τη διάρκεια ενεργών ασθενειών.

6. Επιπλοκές δερματομυοσίτιδας

Οι πιθανές επιπλοκές της δερματομυοσίτιδας περιλαμβάνουν:

• Δυσκολία στην κατάποση : Εάν επηρεαστούν οι μύες του οισοφάγου σας, μπορεί να έχετε προβλήματα στην κατάποση (δυσφαγία). Αυτό μπορεί να προκαλέσει απώλεια βάρους και υποσιτισμό.
• Πνευμονία αναρρόφησης : Η δυσκολία στην κατάποση μπορεί επίσης να σας κάνει να εισπνεύσετε τροφή ή υγρά, συμπεριλαμβανομένου του σάλιου, στους πνεύμονές σας (αναρρόφηση).
• Αναπνευστικά προβλήματα : Εάν η πάθηση επηρεάζει τους μύες του στήθους σας, μπορεί να έχετε αναπνευστικά προβλήματα, όπως δυσκολία στην αναπνοή.
• Εναπόθεση ασβεστίου : Ασβεστοποίηση μπορεί να συμβεί στους μύες, το δέρμα και τους συνδετικούς ιστούς καθώς η ασθένεια εξελίσσεται. Αυτή η εναπόθεση είναι πιο συχνή στα παιδιά και αναπτύσσεται νωρίς.

7. Παθολογία που σχετίζεται με δερματομυοσίτιδα

Η δερματίτιδα μπορεί να προκαλέσει άλλες καταστάσεις ή να σας βάλει σε υψηλότερο κίνδυνο για αυτές, όπως:

• Φαινόμενο Raynaud: Αυτή η κατάσταση κάνει τα δάχτυλα των χεριών, τα δάχτυλα των ποδιών, τα μάγουλα, τη μύτη και τα αυτιά σας να χλωμιάζουν όταν εκτίθενται σε χαμηλές θερμοκρασίες.
• Άλλες ασθένειες του συνδετικού ιστού : Άλλες καταστάσεις, όπως ο λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, το σκληρόδερμα και το σύνδρομο Sjogren, μπορεί να εμφανιστούν με τη δερματομυοσίτιδα (σύνδρομο επικάλυψης).
• Καρδιαγγειακές παθήσεις: Η δερματομυοσίτιδα μπορεί να προκαλέσει μυοκαρδίτιδα. Ένας μικρός αριθμός ατόμων με δερματομυοσίτιδα αναπτύσσει επίσης συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και αρρυθμίες.
• Πνευμονοπάθεια: Διάμεση πνευμονοπάθεια μπορεί να εμφανιστεί με δερματομυοσίτιδα. Η διάμεση πνευμονοπάθεια είναι μια ομάδα διαταραχών που προκαλούν ουλές (ίνωση) του πνευμονικού ιστού, καθιστώντας τους πνεύμονες άκαμπτους και ανελαστικούς. Τα σημεία και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ξηρό βήχα και δυσκολία στην αναπνοή.
• Καρκίνος: Η δερματίτιδα στους ενήλικες σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου, ιδιαίτερα του τραχήλου της μήτρας, του πνεύμονα, του παγκρέατος, του μαστού, των ωοθηκών και του γαστρεντερικού σωλήνα. Ο κίνδυνος καρκίνου αυξάνεται με την ηλικία, αν και φαίνεται να μειώνεται περίπου τρία χρόνια μετά τη διάγνωση της ατοπικής δερματίτιδας. Η δερματομυοσίτιδα μπορεί επίσης να αναπτυχθεί αφού λάβετε διάγνωση καρκίνου.

8. Κατεύθυνση δερματομυοσίτιδας

Η δερματίτιδα μπορεί να αυτοπεριορίζεται στο 20% των περιπτώσεων. Περίπου το 5% των ασθενών εξελίσσεται γρήγορα σε μόνιμη μυϊκή αδυναμία, αναπηρία ή θάνατο. Η σοβαρή δερματομυοσίτιδα στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει μυϊκή σπαστικότητα. Η εναπόθεση όζων ασβεστίου είναι μια επιπλοκή της δερματομυοσίτιδας, η οποία είναι ασυνήθιστη στους ενήλικες αλλά συχνή στα παιδιά και μπορεί να προκαλέσει σπαστικότητα και μόνιμη αναπηρία.

Οι σοβαροί προγνωστικοί παράγοντες περιλαμβάνουν:

• Ταυτόχρονη κακοήθεια
• Ασθένειες που επηρεάζουν την καρδιά, την αναπνευστική οδό, τον οισοφάγο
• Πάνω από 60 ετών

Ο θάνατος στη δερματομυοσίτιδα οφείλεται συνήθως σε μυϊκή αδυναμία ή σε επιπλοκές του αναπνευστικού-κυκλοφορικού συστήματος. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να πεθάνουν από κακοήθεια.

Ο καρκίνος και η δερματομυοσίτιδα συνδέονται. Περίπου το 25% των ασθενών με δερματομυοσίτιδα έχουν ή θα αναπτύξουν καρκίνο μετά από 3-5 χρόνια (ωοθηκών, μαστού, προστάτη, πνεύμονα, παγκρέατος κ.λπ.)

Όσο πιο νωρίς είναι η θεραπεία, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι. Επομένως, θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή όταν έχετε ανεξήγητα δερματικά εξανθήματα μαζί με σταδιακή μυϊκή αδυναμία.

Η δερματομυοσίτιδα είναι μια αυτοάνοση νόσος με πολύπλοκο μηχανισμό νόσου. Τα συμπτώματα της νόσου στο δέρμα και τους μύες είναι επίσης πολύ διαφορετικά. Επιπλέον, η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει πολλά συστήματα οργάνων και να έχει πολλές σοβαρές επιπλοκές. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να ξεκινήσετε τη θεραπεία το συντομότερο δυνατό. 

Δρ. Huynh Thi Nhu My